النهاردة نزلت وسط البلد قلت افسحنى شوية وانطلق مع نفسى وسط عالم بنى الانسان
سِبت قرون الاستشعار تودينى وتجيبنى فى الشوارع لحد ماوصلت لنفس النقطة اللى بدأت منها واللى هى كالعادة ميدان طلعت حرب.. مكانى المفضل فى كايرو
طول الفترة اللى فاتت دى واللى يمكن قللت فيها من الكتابة لكن عالاقل لسا ببعبع .. انما للاسف اتضح ان الكتابة بس من غير ماتعدى وتمسى وتصبح على كل الجيران وعلى اعز ناس عرفتهم بجد صعب اوى ومأثر فنفسيتى لدرجة انا مستغرباها
من اول السنة وانا دبست نفسى فمحاول فاشلة لتطوير الذات وربنا يعديها على خير
لكن بجد العالم الافتراضى اللى كونته هنا والناس اللى عرفتها واللى كلفونى بنزين وطيران لو المدونة بعيد وفطار وغدا لو المدونة فى الحارة اللى جنبى وعاوزة موتورجل.. العالم دا صعب امحيه من خيالى على الرغم من انه مش معايا لو حصل صدفة وقلت لحد وبابتسامة عريضة انى بدون وتقابلنى علامة استفهام اعرض تيجيلها كدا من نوع دبل اكس لارج واللى بتحسسنى كأنى فى جبل تلج اتفرتك ونزل فوق دماغى
يعنى ايه بتدونى؟؟.. واقعد اشرح الميكانيزم الخارقة اللى كل اللى فيها كى بورد وماوس
بس كى بورد بتقول كل اللى بحس انى عاوزه اقوله وماوس بيوصلنى لكل اللى اتعرفت عليهم واللى بحب دايما ارميلهم السلام واغلس عليهم بتعليقاتى
هتقولو وايه علاقة وسط البلد بكدا.. دا سؤال وجيييييه
وسط البلد شوراع زى متاهة لما بنحط الفار ونسيبه يلف ويرجع تانى لنفس نقطة البداية او يخرج
انا كنت عاوزة ابقى الفار لانى فعلا عايشة فمتاهة دلوقت ومش عارفه هل هاطلع منها على خير واللا هوصل تانى مكان مابدأت
كنتوا دايما على بالى وانا ماشية وعديت على المكتبه اللى نزّلت اول كتاب لينا.. ان شاء الله اتقابل بكرة (اللى بقى النهاردة خلاص:) مع باقى الشعب اللى ماجابوش العدد وكنت اتمنى اكون معاكم الاسبوع اللى فات بس محصلش نصيب
تعرفوا انا بتخيل نفسى دلوقت زى اللى قاعد على جزيرة ومنعزل عن باقى العالم.. كان فاكر انه كدا هيقدر يعيش برضو.. بس اتضح انه مش مجرد الاوكسجين اللى هيخيله يعيش
دا اوكسجين.. وتدوين.. واتصال بالاخرين
اى ميس يو اال... وحتى لو فى جزيرة بس مش هتمنعنى من انى اعدى للبر التانى واجيلكم
يمكن كلامى ملخبط .. يمكن عشان من صميم ميم بطين واذين قلبى
يارب تكونو بخير جمييييييييييعاااااااااا.. لحد مااطمن عليكم بذات نفسيتى:)
تصبحوا على خير
